Χριστούγεννα και συναισθήματα
Θεοδούλη-Στέλλα Μηλιαρά, Κρυσταλλένια Ζαχαριουδάκη
(ΠΕ70 ΔΑΣΚΑΛΩΝ - stemi00@windowslive.com, ΠΕ16 ΜΟΥΣΙΚΗΣ )
13ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου - 42ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκεφτήκαμε,φέτος,με τα παιδιά να ζήσουμε τα Χριστούγεννα λίγο διαφορετικά. Συνήθως δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στα ήθη και έθιμα των Χριστουγέννων Έτσι λοιπόν, οι καλικάντζαροι απαγάγουν τον Άγιο Βασίλη και τα παιδιά, με τη βοήθεια της Αγάπης, προσπαθούν να τον φέρουν πίσω. Μετά την επιτυχία τους, η Αγάπη,ψάχνοντας να βρει σε ποιον θα δώσει το χριστουγεννιάτικο δώρο της,συναντά την Αλαζονεία,τη Χαρά,τη Λύπη,τον Πλούτο,την Ευτυχία και τον Παντογνώστη. Η επιλογή είναι δύσκολη και η Αγάπη δίνει,τελικά, το δώρο της στο Χρόνο. Το πνεύμα των Χριστουγέννων μπορεί να υπάρχει μέσα στην αγάπη αλλά αυτό που το διατηρεί είναι ο χρόνος.
απιθανα χριστουγεννα from ΜΑΡΙΑ RAPTAKI
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
Το πνεύμα των Χριστουγέννων, αγάπη, λύπη, ευτυχία, χρόνος
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όλα τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Συνήθως στο σχολείο περιοριζόμαστε στα ήθη και έθιμα των Χριστουγέννων στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή τη φορά πρωτοτυπήσαμε και αγγίξαμε το πνεύμα των Χριστουγέννων .Η πραγματική μαγεία των ημερών αυτών κρύβεται στην αγάπη που νικάει τα πάντα.
ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Σκοπός και στόχος του προγράμματος ήταν
· να γνωρίσουν χαρακτήρες ανθρώπων που μπορεί να συναντήσουν στη ζωή τους, όπως την Αλαζονεία, τη Λύπη, τον Πλούτο τον Παντογνώστη, τον Χαρούμενο άνθρωπο και την αγάπη.
· να νιώσουν το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων
· να γεννηθούν μέσα τους συναισθήματα χαράς, αγάπης, ευτυχίας.
· Όλα αυτά να δραματοποιηθούν από τα ίδια τα παιδιά.
· Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι να ανακαλύψουν και να εκφράσουν τις δημιουργικές τους ικανότητες , να αναπτύξουν ελευθερία έκφρασης, πρωτοβουλία και αίσθημα ευθύνης, να καλλιεργηθούν πολιτιστικά και αισθητικά κατανοώντας το πόλο της τέχνης του θεάτρου, να βελτιώσουν το λεξιλόγιό τους και να εκτονωθούν με την κίνηση και το λόγο.
· να νιώσουν και όχι να <<μοιάσουν>>
· να παίξουν ένα ρόλο εντελώς αβίαστα χωρίς να εκμηδενίζεται το προσωπικό στοιχείο
· τέλος, να βιώσουν και να εκφραστούν μέσα από τη μαγεία των Χριστουγέννων
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ
Οι μαθητές του ΣΤ3
Δράση 1: Κουβεντιάσαμε τη σημασία των Χριστουγέννων για τo κάθε παιδί.
Δράση 2: Μοιράσαμε τους ρόλους οι οποίοι δεν προέρχονταν από συγκεκριμένο θεατρικό. Δημιουργήθηκαν από τη δασκάλα τους.
Δράση 3: Άρχισε η δραματοποίηση με ευελιξία στις κινήσεις και στα λόγια.
Δράση 4: Φτιάξαμε τα σκηνικά ώστε να διαμορφώσουμε το χώρο κατάλληλα.
Δράση 5: Παρουσιάσαμε το μουσικοθεατρικό δρώμενο σε όλα τα παιδιά του σχολείου και στο ΚΕΚΗΦ Κατσαμπά.
ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤ΄3
Τίτλος: ΑΠΙΘΑΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΡΟΛΟΙ : Καλικάντζαροι, Παιδιά, Άγιος Βασίλης, Αφηγητής, Πλούτος, Αλαζονεία, Λύπη, Ευτυχία, Παντογνώστης, Χρόνος, Αγάπη
Σενάριο: Θεοδούλη-Στέλλα Μηλιαρά
Μουσική-υπεύθυνη χορωδίας: Κρυσταλλένια Ζαχαριουδάκη
Σκηνή 1η
Αφηγητής
Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου κοντά, κάπου μακριά, ε, δεν έχει και τόση σημασία, Χριστούγεννα ήτανε, μέρες και νύχτες όμορφες, εικόνες φωτεινές, ήχοι γιορτινοί, μυρωδιές γεμάτες μέλι και κανέλα.
Κι οι άνθρωποι να ετοιμάζουν τις ψυχές τους να υποδεχτούν τη γέννηση του Χριστού, τα παιδιά να περιμένουν να ακούσουν το «γκλιν-γκλιν» του Α.Β. Όμως κάποια καλικαντζαράκια έχουν έρθει με… όχι τόσο καλές διαθέσεις…
(οι Καλ. βγαίνουν από το μαύρο πανί και με πονηρό ύφος παρουσιάζονται. )
Καλ.1: Είμαι ο Ζουζουνέλος!
Καλ.2: Είμαι ο Πειραχτήρης!
Καλ.3: Είμαι ο Μαυρούλης!
Καλ.4: Είμαι η Ζουζουνίτσα!
(Οι Καλ. πειράζουν τους περαστικούς, τους παίρνουν τις τσάντες με τα ψώνια, τους ανακατεύουν τα μαλλιά κτλ.)
Τραγουδούν: Είμαστε Καλικάντζαροι,
περνάμε και χαλάμε,
ό,τι ωραίο βρίσκουμε,
κανένα δε ρωτάμε.
(Οι Καλ. γελάνε.)
Καλ.1: Ουφ, κουράστηκα!
Καλ.2: Αχ, ωραία περάσαμε και σήμερα!
Καλ.3: Ναι, ναι, κάναμε πολλές διαολιές!
Καλ.4: Τέτοιες μέρες, ε…, νύχτες κάθε χρόνο περνάμε τέλεια.
(Ένας καλικάντζαρος είναι σκεφτικός.)
Καλ: Μα τι έχεις;
Καλ: Βρε παιδιά, να! Σκέφτομαι όμως ότι κάνουμε όλο τα ίδια και τα ίδια. Πόσο θα ήθελα να κάνουμε μια φοβερή ζουζούνια. Μια ζουζουνιά ανεπανάληπτη. Που δε θα έχει ξαναγίνει. Μια ζουζουνιά που να τη θυμούνται για χρόνια…
Καλ: Καλή ιδέα… αλλά τι;
Καλ: Τι; Τι;
Καλ: Το βρήκα! Το βρήκα! Χριστούγεννα γίνονται χωρίς Α.Β.;
Καλ: Χμ, δε γίνονται.
Καλ: Δε γίνονται, δε γίνονται.
Καλ: Λοιπόν ακούστε. (ανεβαίνει στην καρέκλα και με «συνωμοτικό ύφος» τους λέει.)
Να απαγάγουμε τον Α.Β.!...
Καλ: Γιούπι! Ζήτω! Φοβερό!…
Καλ: Καλό, καλό, καλό, καλό, καλό…
Καλ: Ναι, αλλά πώς;
Καλ: πώς; πώς; πώς;
Καλ: (μετά από σκέψη): Το βρήκα! Το ξαναβρήκα! Η θεία μας η μάγισσα η Αποτυχία θα μας βοηθήσει. Θα μας δώσει το φίλτρο του ύπνου. Θα το δώσουμε στον Α.Β., θα κοιμηθεί του καλού καιρού και… τσουπ! Θα τον απαγάγουμε.
(Οι καλ. φεύγουν από τη σκηνή για να βρουν τη θεία τους τη μάγισσα για να τους δώσει το φίλτρο.)
Σκηνή 2η
(Μπαίνουν τα παιδιά στη σκηνή με τον Α.Β., είναι χαρούμενα, τραγουδούν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αρχίζουν να τυλίγουν τα δώρα και να τα βάζουν στον σάκο του Α.Β.)
Α.Β.: Χο, χο, χο! Ελάτε, παιδιά, ελάτε. Πρέπει να βιαστούμε, οι μέρες πλησιάζουν και πολλά παιδάκια περιμένουν τις… «παραγγελίες» τους.
(Πίσω από το πανί εμφανίζεται ένας καλ. καλοντυμένος με ένα κέικ στα χέρια, σε δίσκο. Πηγαίνει προς τον Α.Β.)
Α.Β.: Καλώς τονε! Ποιος είσαι εσύ;
Καλ: Καλέ μου, Α.Β.! Είμαι ο Ζουζου… εεε ο Κωστάκης. Είσαι τόσο καλός! (γυρίζει στο πλάι και στραβομουτσουνιάζει.) Θέλω να σε ευχαριστήσω για τα δώρα που μας φέρνεις κάθε χρόνο και γι αυτό σου προσφέρω λίγο γλυκό! (ο Α.Β. το τρώει, χασμουριέται και… κοιμάται.)
Αφηγητής: Ποπό, δυστυχία! Οι καλ. πήραν τον Α.Β. αφού τον κοίμισαν με το φίλτρο της κακιάς μάγισσας Αποτυχίας. Τώρα; Τι; Πώς; Πώς θα πάρουν τα δώρα τους τόσα παιδιά; Ο Α.Β. κοιμάααααααται τον «ύπνο του δικαίου». Χμ, απογοήτευση.
Παιδί1: Ποπό, τι πάθαμε. Ο Α.Β. κοιμήθηκε.
Παιδί2: Τι θα κάνουμε τώρα; Έχουν μείνει ακόμα πολλά γράμματα. (Δείχνει το κουτί.) Μέχρι να ξυπνήσει-αν- θα έχει έρθει το Πάσχα…
Παιδί3: Λοιπόν, παιδιά, μην απογοητευόμαστε. Αφού δεν έχουμε Α.Β. θα γίνουμε… εμείς Α.Β. (τους φοράει τους σκούφους)
Παιδί4: Τι θες να πεις δηλαδή;
Παιδί3: Θα αναλάβουμε να μοιράσουμε εμείς τα δώρα στα παιδιά.
Παιδί2: Μα πρέπει να βιαστούμε, είναι πολλά.
Παιδί1: Ναι, θα τα καταφέρουμε. Αν χρειαστεί θα δουλεύουμε μέρα-νύχτα. Με την αγάπη θα τα καταφέρουμε.
(Εμφανίζεται η Αγάπη, που «επιβλέπει» τα παιδιά. Τα παιδιά συσκευάζουν τα δώρα και τα μοιράζουν.)
Παιδί4: Και με τον Α.Β. τι θα κάνουμε; Αν δεν ξυπνήσει; Δε θα τον ξαναδούμε;
Παιδί1: Μην ανησυχείς. Αποτυχία λέγανε την μάγισσα. Ε, αποτυχία θα είναι και το μαγικό της φίλτρο.
Παιδί2: Σε λίγες μέρες θα ξυπνήσει.
(Όση ώρα τα παιδιά ετοιμάζουν και μοιράζουν τα δώρα, κόβουν και μια μέρα από το ημερολόγιο που είναι κρεμασμένο.)
Αφηγητής: Και έτσι τα παιδιά τα κατάφεραν. Μοίρασαν τα δώρα με τη βοήθεια της Αγάπης. Εκτός από μερικά…
Σκηνή 3η
(Στη σκηνή έχει μείνει μόνο η Αγάπη. Από την άλλη μεριά εμφανίζεται ο Πλούτος, καλοντυμένος. Η Αγάπη τον πλησιάζει.)
Αγάπη: Καλέ μου, Πλούτε. Έλα κι εσύ να πάρεις το δώρο σου.
Πλούτος: Μμ, εγώ δεν έχω ανάγκη από τα δώρα σου. Εγώ, εγώ έχω τα πάντα. Επαύλεις με πισίνες, κότερα από εδώ έως παραπέρα, ιδιωτικά τζετ, χρυσάφια, λεφτά. Σιγά μην έχω ανάγκη από τα δώρα σου! Πφ! Άσε με, άσε με!
(Ο πλούτος αποχωρεί «κορδωμένος» από την σκηνή. Η Αγάπη απογοητευμένη κοιτάζει το δώρο ώσπου εμφανίζεται η Αλαζονεία με ένα καθρεφτάκι και κοιτάζεται. Η Αγάπη την πλησιάζει και της προσφέρει το δώρο.)
Αγάπη: Καλή μου, Αλαζονεία. Να, ένα δώρο για σένα.
Αλαζονεία: ( Η Αλαζονεία την κοιτάζει περιφρονητικά, πηγαίνει λίγο πιο μακριά της.) Ω, μη με πλησιάζεις θα με λερώσεις. Έχω πολύ σπουδαιότερα πράγματα να ασχοληθώ. Δε με ενδιαφέρουν τα δώρα σου. (Την προσπερνά αδιαφορώντας. Η Αγάπη μένει πάλι με το δώρο στα χέρια απογοητευμένη, στενοχωρημένη. Μπαίνει στη σκηνή η Λύπη. Είναι σκυθρωπή, δυστυχισμένη, δε μιλά. Η Αγάπη την πλησιάζει προσπαθώντας να μαντέψει τι έχει, τι της συμβαίνει.)
Αγάπη: Μα τι έχεις καλή μου; Τι σου συμβαίνει;
Λύπη: Είμαι τόσο λυπημένη, πλησιάζουν γιορτινές μέρες αλλά το μόνο που θέλω είναι να μείνω μόνη μου.
(Η Λύπη αποχωρεί σκυθρωπή όπως ήρθε. Μπαίνει στη σκηνή η Ευτυχία. Τραγουδά, χορεύει, παίρνει κα την Αγάπη να χορέψουν μαζί. Γελάνε και οι δυο. Η Αγάπη προσπαθεί να της μιλήσει αλλά η Ευτυχία δεν την ακούει.)
Αγάπη: Έχω ένα δώρο για σένα.
Ευτυχία: Τι; δε σ’ακούω είμαι τόσο χαρούμενη. (η Ευτυχία φεύγει όπως ήρθε, δηλ. τραγουδώντας και χορεύοντας. Μπαίνει στη σκηνή ο Παντογνώστης με ένα βιβλίο στο χέρι. «Κουτουλάει» πάνω στην Αγάπη.)
Παντογνώστης: Εσείς πρέπει να είστε η κυρία Αγάπη. Λέτε ότι έρχεστε από το πουθενά και πηγαίνετε στο παντού.
Αγάπη: Ναι, εγώ είμαι. Εσείς ποιος είστε;
Παντογνώστης: Είμαι ο Πα-ντο-γνώ-στης. Εγώ ξέρω τα πάντα. Ξέρω πόσο κάνει 5+4, τι είναι η φωτοσύνθεση, πότε έγινε η μάχη στο Μαραθώνα, τι είναι το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, ξέρω επίσης μουσική, χημεία, γλωσσολογία, ξέρω τα πάντα, τα πάντα. Να, ρωτήστε με, τι θέλετε να σας πω;
Αγάπη: Πείτε μου, τι δώρο άραγε έχω για σας στο κουτί;
Παντογνώστης: Ω, καλή μου. Παντογνώστης είμαι, όχι μάντης. Πφ, αχ! Παιδιά, παιδιά. (φεύγει απαξιωτικά. Τότε εμφανίζεται ο Χρόνος, μπαίνει σιγά-σιγά με κατεβασμένο το πρόσωπο.)
Χρόνος: Δώσε σε εμένα το δώρο που έχεις.
Αγάπη: Μα ποιος είσαι;
Χρόνος: (κοιτώντας το κοινό και πλησιάζοντάς το) Είμαι ο Χρόνος. Δε με ξέρεις; Πόσα έχουμε περάσει μαζί; Είμαι η μόνιμη συντροφιά σου, αγκομάχησα μαζί σου στις ανηφόρες και πέταξα από την χαρά μου, όταν τα μάτια σου έλαμπαν. Έλα, έλα να με βοηθήσεις, είμαι τόσο μεγάλος, να με βοηθήσεις να γλυκάνω τις καρδιές μας. (μοιράζουν γλυκά σιγοτραγουδώντας «χρόνια πολλά…»)
ΤΕΛΟΣ
Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι παράσταση. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία να γνωρίσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων. Τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν.
Βιβλιογραφία:
Αβέρωφ-Ιωάννου, Τατιάνα (2010). Μαθαίνοντας στα παιδιά να συνεργάζονται. Αθήνα: Θυμάρι.
Αρχοντάκη-Δάφνη Φιλίππου, Ζάννα. (2010). 205 Βιωματικές ασκήσεις για εμψύχωση ομάδων. Αθήνα: Καστανιώτη.
Θεατρική αγωγή, Βιβλίο για τον Δάσκαλο. (1993). Αθήνα:ΟΕΔΒ
Κουρετζής, Λάκης (1991). Το θεατρικό παιχνίδι. Αθήνα: Καστανιώτη
