Δημιουργία παραμυθιού και παραγωγή ταινίας μικρού μήκους με κινούμενες κούκλες
Παναγιώτα Χαϊδόγιαννου, Δέσποινα Σπυριδοπούλου
(ΠΕ08 ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ - panagiota@panimagine.com), (ΠΕ32 ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ‐ d.spyridopoulou@gmail.com)
26ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μέσω της κοινής συνεργασίας των μαθημάτων των εικαστικών και της θεατρικής αγωγής τα παιδιά δούλεψαν και κατανόησαν τη δυνατότητα εξέλιξης μιας απλής ιδέας σε μια ολοκληρωμένη δημιουργική διαδικασία.
Μέσα από τη συζήτηση για το πώς οι μαθητές θα μπορέσουν να αποκτήσουν μια γενικότερη αντίληψη της τέχνης και να συνειδητοποιήσουν την άμεση και άρρηκτη σχέση μεταξύ των διαφορετικών μορφών της, καταλήξαμε να ξεκινήσουμε μια από κοινού εργασία που να αφορά και να συνδέει τα δύο αυτά μαθήματα. Τα παιδιά του Δ2 τμήματος του σχολείου μας, μέσα από αυτήν τη δυνατότητα που τους δόθηκε, αξιοποίησαν τις τεχνικές και εκφραστικές τους ικανότητες. Η τάξη που επιλέχθηκε για την εν λόγω διαδικασία αποτελείται από αρκετά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και άλλα προβλήματα και τα οφέλη αποδείχθηκαν πολλαπλά. Παρά την αρχική δυσκολία συνεργασίας, όχι μόνο κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκινήσαμε, αλλά και να γίνουν μια ομάδα που κατά τη διάρκεια των εργασιών αυτών βελτιωνόταν σε επίπεδο γνώσης, εξέλιξης και συμπεριφοράς. Η ομάδα πλέον απαρτίζεται από προσωπικότητες ιδιαίτερα ενισχυμένες από πλευράς αυτοπεποίθησης διότι οι αρχικές παρατηρήσεις σε σχέση με την εσφαλμένη συμπεριφορά μετουσιώθηκαν σε επαίνους κατά τη δημιουργική διαδικασία. Όλα τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά δίνοντας ιδέες για την υλοποίηση του θεατρικού και στην διαδικασία παραγωγής της ταινίας μικρού μήκους, κάτι που αποδείχθηκε πηγή χαράς και γέλιου για όλους μας. Το σημαντικότερο λοιπόν που επετεύχθη είναι ότι άρχισαν να αντιλαμβάνονται την αξία και τη δύναμη της ομάδας.
Για την υλοποίηση του προγράμματος αυτού χρησιμοποιήθηκαν οι υλικοτεχνικές υποδομές του σχολείου.
ταινία μικρού μήκους με κούκλες from Panagiota Chaidogiannou
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
Animation, θέατρο, παραμύθι, ζωγραφική, πλαστελίνη
ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Να χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους και τις μέχρι τώρα εμπειρίες τους για να σκεφτούν μια ιστορία.
Να καταφέρουν την ιστορία τους αυτή να τη βάλουν σε πλαίσια -να ονομάσουν τους ήρωες, να διαλέξουν τον τόπο, τον χρόνο και να μορφoποιήσουν το κείμενό τους με αρχή, μέση και τέλος.
Να καταλήξουν μέσα από τις νοητές εικόνες του παραμυθιού τους σε πραγματικές εικόνες και να τις σχεδιάσουν - ζωγραφίσουν δουλεύοντας σε ομάδες.
Να καταφέρουν να λύσουν λειτουργικά προβλήματα για τη δημιουργία μιας κούκλας από πλαστελίνη, όπως να μπορεί να στηρίζεται όρθια μόνη της.
Να χρησιμοποιήσουν τη γνώση τους στους υπολογιστές για να κατανοήσουν το πρόγραμμα που δουλέψαμε για την παραγωγή της ταινίας.
Να ενημερωθούν για μια ακόμα μορφή τέχνης, που μάλιστα την συναντούν καθημερινά στα διαδυκτιακά παιχνίδια τους και τις ταινίες - προγράμματα που μπορεί να παρακολουθούν.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΕΩΝ
Το πρώτο βήμα ήταν να κάνουμε μια λεπτομερή εισήγηση στους μαθητές για το πώς να δημιουργήσουν μια ιστορία. Τους αναφέραμε τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν για να θεωρηθεί μια ιστορία κατανοητή.
Οι βασικές ερωτήσεις που πρέπει ν’ απαντάμε πριν ξεκινήσουμε ένα σενάριο είναι:
Ποιός είναι ο χαρακτήρας μου; (όνομα, ηλικία, ταμπεραμέντο)
Πού βρίσκεται; (προσδιορίζω τον τόπο)
Πότε συμβαίνει η ιστορία μου; (τώρα, στο μέλλον)
Τί θέλει; (λεφτά, εξουσία, προσοχή, ηρεμία)
Γιατί το θέλει;
Πώς θα κατορθώσει να πάρει αυτό που θέλει;
Υπάρχει κάπου το μαγικό στοιχείο ή θέλω να φτιάξω μια αληθοφανή ιστορία;
Τί εμπόδια μπορεί να συναντήσει στην προσπάθεια του να πάρει αυτό που θέλει;
Τί τίτλο μπορώ να βάλω;
Στο μάθημα της θεατρικής αγωγής τα παιδιά διδάχτηκαν βασικές τεχνικές για την δημιουργία παραμυθιού και κλήθηκαν να δημιουργήσουν πρωτότυπες ιστορίες που να έχουν αρχή, μέση και τέλος, με ελεύθερη επιλογή θεματολογίας και ύφους. Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία παραγωγής γραπτού κειμένου, οι ιστορίες των παιδιών είχαν μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο για την διαφορετικότητά τους (ορισμένα παιδιά έγραψαν κωμικές ιστορίες, άλλα δραματικές, τρόμου κλπ.) αλλά και για τη διαφορετικότητα στον τρόπο παρουσίασης κατά την ανάγνωση ή αφήγηση της ιστορίας τους. Τα παιδιά αντιλήφθηκαν πόσο εύκολο είναι να απελευθερώσουν την φαντασία τους και να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, κάτι που τα βοήθησε να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους, καθώς αρχικά πολλά παιδιά εκδήλωσαν την δυσκολία τους στο να επινοήσουν και να γράψουν κάτι δικό τους. Το όφελος για την τάξη ήταν μεγάλο, διότι έμαθαν να λειτουργούν σαν ομάδα που είναι και το σημαντικότερο όλων και ο ένας να βοηθάει τον άλλο για την ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος. Το επόμενο στάδιο ήταν η επιλογή ενός κειμένου το οποίο τα παιδιά θα θεωρούσαν το καταλληλότερο για αναπαράσταση αλλά και το πιο ολοκληρωμένο ως προς τις μεθόδους δημιουργικής γραφής που είχαν διδαχθεί. Η ομάδα κατέληξε σε δύο ιστορίες «Το φτωχό κορίτσι» και «Η κακιά μάγισσα Σαχάρα».
Παραθέτουμε παρακάτω την ιστορία που επιλέχθηκε για την δημιουργία animation. Η ιστορία είναι αυτούσια όπως την έγραψε η μαθήτρια, αλλά στο animation υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις.
“Μια φορά κι ένα καιρό σε μια όμορφη πόλη της Αγγλίας, ζούσε ένας βασιλιάς με μια πολύ όμορφη οικογένεια. Τον βασιλιά τον έλεγαν Ρόκι, την βασίλισσα Μιριέλλα και τα δυο πανέμορφα παιδιά τους τα έλεγαν Λίλο και Σκίτς. Ο Σκίτς και η Λίλο είχαν δύο ξαδερφάκια την Εβελίνα και το Τζόουν. Ζούσαν όμορφα στο παλάτι τους με την υπηρέτρια την Βίκυ. Τα παιδιά έπαιζαν τα επιτραπέζιά τους, έβγαιναν κι έπαιζαν μπάλα στην γειτονιά, όπου τσιμπούσαν και κανένα γλυκάκι που και που από τις νοικοκυρές. Πάλι ο βασιλιάς κάθε μέρα μετρούσε τις κορόνες του κι αν δεν ήταν εκατό έκανε το παλάτι άνω κάτω. Και τελευταία η βασίλισσα κάθε μέρα έβαζε και διαφορετικά φορέματα.
Όλοι περνούσαν τέλεια αλλά μια μέρα όλα άλλαξαν. Απέναντι από το παλάτι δεν ζούσε κανείς. Μια μέρα λοιπόν ήρθε να κατοικήσει κάποιος. Τα παιδιά έλειπαν και δεν το ήξεραν. Μόλις γύρισαν από τη βόλτα τους χάρηκαν που είδαν έναν απεναντινό γείτονα. Αμέσως άφησαν τα πράγματά τους και έτρεξαν να χτυπήσουν το κουδούνι. Εκεί ζούσε μια μάγισσα, αυτή την έλεγαν Σαχάρα. Η μάγισσα έλειπε. Τα παιδιά κοίταξαν προς τα πάνω και η καμινάδα έβγαζε καπνούς ενώ ήταν καλοκαίρι. Τα παιδιά τρόμαξαν και έτρεξαν πίσω στο παλάτι. Τα παιδιά όμως επέμεναν ότι δεν ήταν καλός άνθρωπος. Τότε ο βασιλιάς επειδή αγαπούσε πάρα πολύ τα παιδιά πήγε να δει τι του έλεγαν. Το κουδούνι της είχε ήχο νυχτερίδας. Ο βασιλιάς ακόμη δεν είχε ικανοποιηθεί, έβλεπε ότι δεν άνοιγε και περίμενε σε μια καρέκλα που ήταν δίπλα. Μέχρι που τον πήρε ο ύπνος. Ξαφνικά άκουσε τακούνια και ξύπνησε, είδε μπροστά του ένα τέρας. Γιατί ήταν τέρας θα σας πω. Γιατί φορούσε ένα μωβ φόρεμα, ένα τεράστιο καπέλο και ψηλοτάκουνα. Η βασίλισσα Μιριέλλα πανικοβλήθηκε και τα παιδιά το ίδιο. Πηγαίνοντας για το σπίτι της, κρατούσε σακούλες γεμάτες με υγρά. Όταν είδε πως κάποιος ήταν στην πόρτα της ξαφνιάστηκε γιατί δεν είχε επισκέψεις ποτέ. Τότε τον ρώτησε «Τι θες εσύ εδώ;». Ο βασιλιάς απάντησε «Είμαι ο βασιλιάς της πόλης έχω δυο παιδιά τη Λίλο και το Σκίτς. Ξέρετε τα παιδιά μου για κάποιο λόγο σας φοβούνται αλλά τώρα καταλαβαίνω το λόγο». Τότε απαντάει η μάγισσα «Μάλιστα … μάλιστα». Τότε ο βασιλιάς γύρισε στο παλάτι. Μόλις τον είδε η βασίλισσα έτρεξε και του είπε «Είσαι καλά;». Ο βασιλιάς απάντησε «Καλά είμαι, απλά η κυρία μάγισσα είναι κακιά, είναι μια κανονική μάγισσα σαν αυτές στα παραμύθια που διαβάζει τώρα η θεία Φίφη στα παιδιά. Τώρα καταλαβαίνω γιατί τα παιδιά μου τη φοβούνται». «Ωραία ας μετακομίσουμε». «Να μετακομίσουμε συμφωνώ κι εγώ, αλλά πρώτα μπορούμε να φάμε». «Ναι». «Τι έχεις μαγειρέψει; ». «Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο». «Μμμμ ».
Τότε την επόμενη μέρα μετακόμισαν. Τα παιδιά χάρηκαν που το έμαθαν κι έτρεξαν και είπαν ταυτόχρονα και δυνατά «Γιούπι!!!!». Μόλις εγκαταστάθηκαν στο σπίτι γύρισαν στην καθημερινή ζωή τους. Στην παλιά τους γειτονιά όμως η μάγισσα συνέχισε τα μαγικά της κόλπα. Οι μέρες περνούσαν σιγά σιγά και οι μήνες κι ένας χρόνος. Τα παιδιά πια δεν έπαιζαν αλλά πήγαιναν για πορτοκαλάδα με τους νέους τους φίλους. Στο τέλος έφτασαν να πηγαίνουν και γυμνάσιο. Ο βασιλιάς Ρόκι έπαψε πια να έχει την εξουσία. Πια την εξουσία την είχε ένας χοντρός βασιλιάς. Οι κάτοικοι δεν τον συμπαθούσαν. Αυτός ο βασιλιάς ήταν ανύπαντρος χωρίς παιδιά μόνο που είχε σχέση με μια μάγισσα. Ποια μάγισσα; Τη μάγισσα Σαχάρα.
Την επόμενη μέρα είχε γενέθλια η Λίλο και πήγαν όλοι μαζί σε μια ταβέρνα να φάνε με το νονό της και τη νονά της. Μετά από καιρό ο βασιλιάς Ρόκι και η βασίλισσα Μιριέλλα απόκτησαν δυο πανέμορφα εγγονάκια, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, από τον Σκίτς. Με τον καιρό μεγάλωναν κι αυτά. Αλλά η μάγισσα Σαχάρα κι ο νέος βασιλιάς είχαν άλλη μοίρα. Τους βρήκε η αστυνομία, ένας χοντρός άντρας και ένας αδύνατος. Τον πρώτο τον έλεγαν Γιάννη και τον δεύτερο Γιώργο. Τους συνέλαβαν γιατί η μάγισσα και ο νέος βασιλιάς συνενοούντουσαν και πήρε φωτιά με τα ξόρκια της μάγισσας ένα διαμέρισμα. Το περιπολικό το οδηγούσε ο Τζίμυ, αστυνομικός κι αυτός. Έτσι δεν είχε βασιλιά η πόλη, όμως αυτό δεν πείραζε τους κατοίκους της. Έτσι συνέχιζαν να ζουν μια πανέμορφη ζωή κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!
ΤΕΛΟΣ
Παραθέτουμε και την περίληψη της ιστορίας «Το φτωχό κορίτσι».
«Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια οικογένεια με τα πέντε της παιδιά. Η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή κι έτσι αποφάσισαν μια μέρα να δώσουν το μικρότερο παιδί τους να το μεγαλώσει μια κακιά γειτόνισσα. Όταν το κορίτσι μεγάλωσε αποφάσισε να το σκάσει, αφού η γειτόνισσα συνεχώς την έβαζε να της κάνει δουλειές και δεν της έδινε καθόλου αγάπη. Ώσπου μια μέρα… ξαναβρέθηκε τυχαία με τους γονείς της. Εκείνη τους συγχώρεσε κι έζησαν ξανά μαζί κι ευτυχισμένοι».
Οι ρόλοι μοιράστηκαν στα παιδιά σύμφωνα με το τι άρεσε περισσότερο στον καθένα ξεχωριστά πριν από την αναπαράσταση, αλλά και κατά τη διάρκεια καθώς ξεπηδούσαν ιδέες και ρόλοι που αρχικά δεν υπήρχαν. Οι μαθητές συμμετείχαν ενεργά στο πώς θα γινόταν το καθετί και οι ιδέες τους ενσωματώνονταν άμεσα στην δημιουργική διαδικασία.
Πριν την ενασχόληση με τον συγκεκριμένο κύκλο εργασιών τα παιδιά έμαθαν διάφορα θεατρικά παιχνίδια (παιχνίδια γνωριμίας, κίνησης - ακινησίας, παντομίμας, φωνητικά παιχνίδια, αυτοσχεδιασμούς κ.α.) τα οποία τους βοήθησαν να αντιληφθούν καλύτερα τα εκφραστικά τους μέσα και να αντιληφθούν ότι κάθε άσκηση - παιχνίδι πραγματοποιείται μέσα σε ένα σύνολο κανόνων.
Παράλληλα με την αναπαράσταση των ιστοριών η τάξη ξεκίνησε την δημιουργία animation στο μάθημα των εικαστικών, δίνοντας την ευκαιρία στους μαθητές να αντιληφθούν πώς η τέχνη ξεκινάει από μια απλή ατομική ιδέα και ολοκληρώνεται με την ομαδική σύμπραξη όλων, όχι μόνο των μαθητών αλλά και των τεχνών. Στην αρχή μιλήσαμε για το τι είναι το animation με κούκλες.
Ορισμός 2D animation
Το δισδιάστατο παραδοσιακό animation παράγεται με την παράθεση ενός αριθμού εικόνων τοποθετημένες έτσι, ούτως ώστε όταν θα παιχτούν να μας δοθεί η ψευδαίσθηση της κίνησης. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. α) το flip-book. Το flip-book είναι μια σειρά από χαρτιά post-it κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο, τα οποία με την γρήγορη κινήση του αντίχειρα μας πάνω στην μια άκρη αυτών δίνουν την εντύπωση ότι η ζωγραφιά πάνω τους κινείται, β) την φωτογραφική κάμερα κι έπειτα την εισαγωγή και επεξεργασία των εικόνων στο κατάλληλο πρόγραμμα του υπολογιστή, γ) το scanner κι έπειτα την εισαγωγή και επεξεργασία των εικόνων στο κατάλληλο πρόγραμμα του υπολογιστή και δ) χρησιμοποιώντας κάμερα συνδεδεμένη με τον υπολογιστή, οπότε οι φωτογραφίες περνάνε κατ’ ευθείαν στο πρόγραμμα που θα τις μετατρέψει σε βίντεο (τεχνική κατάλληλη για σχολεία, την οποία και επιλέξαμε για το project μας). Για την παραγωγή ενός δευτερολέπτου animation χρειάζονται 25 εικόνες (frames).
Δίνοντας ζωή σε αντικείμενα
Τα αντικείμενα καθώς δεν έχουν ζωή πρέπει να τους δοθεί κάποια ώθηση για να κινηθούν. Πρέπει δηλαδή κάποιος να τα ρίξει, να τα τραβήξει ή να τα σπρώξει. Ανάλογα με το αντικείμενο που θέλουμε να κινήσουμε πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας την φύση του, αν δηλαδή είναι στέρεο, υγρό ή αέριο καθώς και διάφορους εξωτερικούς παράγοντες. Πρέπει λοιπόν να λάβουμε υπ’ όψιν μας τα εξής: α) το βάρος του αντικειμένου π. χ. η μπάλα ποδοσφαίρου θα πέσει πιο γρήγορα από ένα μπαλόνι, β) το περιβάλλον. Μια σανίδα θα είναι πολύ βαριά για να τη σηκώσουμε σε κανονικές συνθήκες, αλλά μέσα στο νερό το βάρος της ελαχιστοποιείται, γ) τη στερεότητα. Αν ρίξουμε ένα τούβλο δεν θα αλλάξει το σχήμα του από την κρούση, ενώ μια μπάλα θα πιεστεί κατά την επαφή της με το έδαφος κι αμέσως μετά θα τεντωθεί για να επανέλθει στο κανονικό της σχήμα
Παραδείγματα: Ένα βαρύ αντικείμενο π. χ. μπάλα μπόουλινγκ θα πέσει γρήγορα στο έδαφος κι θα σταματήσει χωρίς να επιστρέψει. Αντίθετα μια μπάλα του τένις θα ήθελε περισσότερο χρόνο να φτάσει στο έδαφος και αφού χτυπούσε σ’ αυτό θα επέστρεφε αρκετές φορές μέχρι να σταματήσει τελείως.
Δίνοντας ζωή σε όντα
Ο καλύτερος τρόπος για να καταφέρουμε να δώσουμε ζωή στον χαρακτήρα της ιστορίας μας είναι πρώτα να προσποιηθούμε πως είμαστε στην θέση του. Με λίγα λόγια να παίξουμε τον ρόλο του φανταστικού μας χαρακτήρα. Αυτό θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την θέση του σώματος που θα πρέπει να έχει ανάλογα με το συναίσθημα που θα θέλουμε να εκφράσει. Όσο πιο θεατρικός ο τρόπος αναπαράστασης τόσο το καλύτερο, καθώς όπως στο θέατρο έτσι και στο animation ο ηθοποιός πρέπει να υπερβάλει στις κινήσεις και εκφράσεις του για να καταλάβει ο θεατής τι συμβαίνει. Σε αντίθεση με το θέατρο στον κινηματογράφο ο σκηνοθέτης μπορεί εύκολα να παίξει με την κάμερα και με ένα απλό κοντινό στα συνοφρυωμένα μάτια του ηθοποιού για παράδειγμα να εκφράσει ένα συναίσθημα.
Φέραμε επίσης παραδείγματα από γνωστές ταινίες αυτού του είδους ( Chicken Run, Frankenweenie, 9, Corpse Bride) και για την καλύτερη κατανόηση του τι πρόκειται να κάνουμε, είδαμε ταινίες από άλλα παιδιά που στο παρελθόν έκαναν κάτι παρόμοιο.
Δημιουργία Storyboard
Απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα της ταινίας μας ήταν η απλοποίηση του παραμυθιού που επιλέχθηκε με σκοπό να μπορέσουμε να δουλέψουμε την ιστορία στο χρονικό όριο που διαθέτουμε και η παραγωγή ενός storyboard. Storyboard είναι μια σειρά σχεδίων που εκπροσωπούν τις βασικότερες σκηνές μιας παραγωγής. Το storyboard είναι ο μπούσουλας για να ξέρουμε που θα τοποθετηθεί κάθε φορά η κάμερα και τι θα παρουσιάζεται μέσα στο πλάνο. Στο κομμάτι αυτό τα παιδιά δε συμμετείχαν.
Παραθέτουμε λοιπόν την ιστορία και στην νέα της, τελική μορφή, έτσι όπως ακούγεται και κατά τη διάρκεια της αφήγησης.
“Πριν πολύ καιρό σε μια όμορφη πόλη, κάπου μακριά από εδώ, ζούσε ένας δίκαιος και καλός
βασιλιάς με την οικογένειά του. Το όνομά του ήταν Ρόκι, τη βασίλισσά του την έλεγαν Μιριέλλα και τα δύο τους παιδιά, Λίλο και Σκίτς. Όλοι περνούσαν τέλεια!
Μια μέρα όμως εμφανίστηκε στην πόλη τους μια μάγισσα, η μάγισσα Σαχάρα. Τα παιδιά περίεργα πλησίασαν το σπίτι της κι όταν είδαν να βγαίνει καπνός από την καμινάδα, ενώ ήταν καλοκαίρι έτρεξαν πίσω στο παλάτι τρομαγμένα. Ο βασιλιάς προσπάθησε να τα ηρεμήσει, αλλά η βασίλισσα τον έπεισε να πάει στο σπίτι της Σαχάρα να της μιλήσει.
Καθώς τον είδε η κακιά μάγισσα στην πόρτα της τον ρώτησε θυμωμένα: -Τϊ θες εσύ εδώ; -Είμαι ο βασιλιάς Ρόκι, βασιλιάς αυτής της πόλης κι έχω δύο παιδιά που… ξέρετε σας φοβούνται… αλλά τώρα που σας είδα, καταλαβαίνω και τον λόγο.
Η Σαχάρα χωρίς κουβέντα του κλείνει την πόρτα στα μούτρα.
Ο βασιλιάς γυρνώντας στο παλάτι διηγείται στην βασίλισσα τι συνέβη και μαζί πήραν την απόφαση να μετακομίσουν.
Όταν η οικογένεια είδε το καινούριο παλάτι ενθουσιάστηκε!
-Τέλεια (Ρόκι)
-Τέλεια (Μιριέλλα)
-Τέλεια (παιδιά)
Στο μεταξύ στην όμορφη πόλη που ζούσαν πριν, την εξουσία είχαν πάρει η Σαχάρα μ’έναν κακό άντρα που παντρεύτηκε. Οι κάτοικοι όμως ήταν τόσο δυσαρεστημένοι από αυτούς, που κάλεσαν την αστυνομία να τους πιάσει.
Όσο για τον βασιλιά Ρόκι και την οικογένειά του, τα χρόνια περνούσαν ειρηνικά και ήρεμα κι η οικογένεια μεγάλωσε κι άλλο…”
Το επόμενο βήμα ήταν να συζητήσουμε στο μάθημα των εικαστικών πώς περίπου φαντάζονται τον χώρο σε κάθε σκηνή του παραμυθιού μας. Αφού καταλήξαμε σε κάποιες γενικές εικόνες, ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε και να ζωγραφίζουμε τον περιβάλλοντα χώρο που θα χρειαστεί στην ταινία μας. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και κάθε μία από αυτές ανέλαβε την πραγμάτωση ενός από τα σκηνικά. Κάθε σκηνή και άλλη ζωγραφιά. ‘Έπειτα ασχοληθήκαμε με την κατασκευή από πλαστελίνη των ηρώων της ιστορίας μας. Και πάλι τα παιδιά χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες. Κάποιοι μάλιστα από τους μαθητές, με δική τους πρωτοβουλία, ανέλαβαν να πλάσουν τον ίδιο χαρακτήρα που υποδύονται και στο θεατρικό. Αφού τοποθετήσαμε τις ζωγραφιές - σκηνικά στον τοίχο ξεκινήσαμε την διαδικασία του animation. Τα παιδιά έδωσαν κίνηση στις κούκλες τους ακολουθώντας τις ανάλογες κινήσεις που έκαναν και με το σώμα τους κατά τη διάρκεια δραματοποίησης της ιστορίας.
Το animation όπως αναφέραμε παραπάνω είναι μία αρκετά χρονοβόρα και δύσκολη μορφή τέχνης. Ο λόγος είναι ότι για να μπορέσουμε να δώσουμε την ψευδαίσθηση της κίνησης των αντικειμένων, πρέπει να τα μετακινούμε σε μικρές δόσεις. Επιλέξαμε την πλαστελίνη ως υλικό για την υλοποίηση της ταινίας μας γιατί το υλικό αυτό μας δίνει την δυνατότητα επανατοποθέτησης των αρθρώσεων και των χαρακτηριστικών των ηρώων μας με ευκολία. Οι φωτογραφίες αυτές εμφανίζονται στη σειρά χρησιμοποιώντας το κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα animation στον υπολογιστή (sam animation). ‘Έπειτα, με τους κατάλληλους χρόνους και το απαραίτητο μοντάζ προκύπτει η κίνηση. Στο μοντάζ δεν συμμετείχαν οι μαθητές.
Το τελευταίο στάδιο της εργασίας μας ήταν η ηχογράφηση κάποιων από τους μαθητές, να αφηγούνται την ιστορία (επιλογή των μαθητών ήταν τυχαία). Μάλιστα σε κάποια σημεία χρειάστηκε, για την ομαλή ροή της πλοκής, να παίξουν, να υποδυθούν δηλαδή κάποιους από τους χαρακτήρες του παραμυθιού, χρησιμοποιώντας και πάλι τις τεχνικές του θεατρικού παιχνιδιού που διδάχθηκαν. Κατόπιν έγινε το απαραίτητο μοντάζ και στον ήχο στο οποίο και πάλι δεν συμμετείχαν οι μαθητές.
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία μας ολοκληρωμένη:
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Άλκηστις Κοντογιάννη. Το αυτοσχέδιο θέατρο στο σχολείο - Προετοιμασία για δραματοποίηση. Εκδόσεις Πεδίο Α.Ε.
Αννέτα Παπαθανασίου, Ολυμπία Μπασκλαβάνη. Θεατροπαιχνίδια. Εκδόσεις Κέδρος.
Σπύρος Σιάκας. Animation με κούκλες. Εκδόσεις Nexus Publication.
Σπύρος Σιάκας. Εκφράσου με Animation. Εκδόσεις Nexus Publication.
Ed Hooks. Acting for Animators: A Complete Guide to Performance Animation. Εκδόσεις Heinemann Drama.
Steve Roberts. Character Animation: 2D skills for better 3D (Focal Press Visual Effects and Animation). Εκδόσεις Focal Press.
Steve Roberts. Character Animation Fundamentals: Developing skills for 2D and 3D character animation. Εκδόσεις Focal Press.
Τζάνι Ροντάρι. Γραμματική της φαντασίας (Εισαγωγή στην τέχνη να επινοείς ιστορίες). Εκδόσεις Μεταίχμιο
Stop Motion: Craft Skills for Model Animation της Susannah Shaw. Εκδόσεις Focal Press.
Animation Now του Julius Wiedermann. Εκδόσεις Taschen.
http://www.slideshare.net/thalianikaki/g-27753123 